Askı da Ruhum Şiiri - Akan Güneş

hayata tutunmaya çalıştığım,
ipeksi siyah ve uzun saçlarını alınca benden,
ipleri koparılmış bir kukla gibi yığıldım yere,

sensizliğe ve bu olmaz olasıca sessizliğe,
sürüklerken beni, hiç hesaba katmadın mı?
delidir bu çocuk, tekmeler yüreğini ve asar kendini diye,

evet; tekmeledim yüreğimi ve asılı kaldım darağacında,
ne zoruma gidiyor biliyor musun?
sanki herşeyin sebebi sen değilmişsin,
sanki beni sen delirtmemişsin,
sanki deliliğimin tek delili sen değilmişsin gibi,
son nefesim de bile seni düşünüyor,
ve seni seviyorum,

bir daha dönüp bakmamak ümidiyle geriye,
düşlerim de ve düşüşlerim de bir daha seni görmek istemiyorum,
iyi günde ve kötü günde bir daha görüşmemek üzere HOŞÇAKAL...