Aşkı bitirmek Şiiri - Merve Karabela

Vestiyerdeydi, aldım ceketimi
Çektim kalbinin kapısını gittim
Ben katlettikçe karlı yollarını
Boğdu beni hiç sevilmemiş olmak
bir kar tanesi yüzümü çizdi ve
Bir hiç gibi eriyip gitti benden
Tıpkı senin benden gittiğin gibi
Ayağım takıldı düştüm, biz yoktuk
Toparlanırım sandım kalkamadım
Kar çoğaldı kalbimi hissetmedim
Yaşamım, sen, elimden kaydın gittin
Öyle çok sevdiğim bembeyaz kara
Yokmuşçasına gömüldüm kaldım ben
Hiç var olmadığın inzivadaydım
Yokluğunun huzuruna kavuştum
Umarsızca yollara düştüm sensiz
Aç kurtlar uzunca süre bekledi
Ölü bedenim parçalanırken ben
En hoş manzaramda tutuklu kaldım