Askerin Aşkı Şiiri - İzzet Yaylacı

Sen öğretmendin
Bense asker öğretmen.
Sınıflarımız vardı karşı karşıya.
Birbirleriyle arkadaş
Öğrencilerimiz vardı.
Ben senin sınıfına girdiğimde
Kıkırdaşırdı senin
O müstesna öğrencilerin.
Sen
Benim sınıfıma
Girmeye çekinirdin.
Senin öğrencilerin
Benim sınıfıma girince
Benim öğrencilerim de kıkırdaşırlardı.
Sezmişti minikler
Ağrı dağı kadar büyük aşkımı.
Fakat
Bir sen anlayamamıştın.
Sen öğretmendin
Bense asker öğretmen.
Sınıfının yanından geçerken
Sınıfıma doğru
Selam dururdum.
Fakat senin haberin olmazdı.
Ama biliyordum,
Biliyorum,
Kalpten kalbe yol vardı.
Bir an
Senin yanında olmak için,
Bir an gözlerine
Değmesi için gözlerimin
Koridorlarda beklerdim,
Gezerdim bahçelerde.
Öğrencilerine baktıkça
Dolardı yüreğim,
Yüreğim yanardı.
Onların gözlerinde
Senin gözlerin vardı.
Saçlarında ellerin,
Kulaklarında sözlerin vardı.
Ne mutlu bana ki,
Gözlerine benzeyen
Kahverengi gözlerim vardı.
Aynı bardaktan çay içmiştik
Aynı odada nefes almıştık.
Aynı yolda yürümüş,
Adımlarımız
Üst üste gelmişti belki.
Ne mutlu bana ki,
Seninle
Aynı dünyada yaşıyorum.