Sen yoksun ben sensizliği öğrendim yokluğunda,
gelirsin umudumu hep kalbimde tuttum.
Hep yollarını gözledim gündüzleri
Geceleri ağlamayı öğrendim
derdimi şiirlere dökmeyi
saatlerce düşünmeyi
sensizliğin ölüm olduğunu öğrendim.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta