Aşka Sebep Arama Şiiri - Hüseyin Yelen

Aşka sebep arama!
Hayat hep düz gitmez.
Bazen yalpalarsın, bazen yaşamın renklerini ararken gözüne bir yaz yağmuru sonunda
sırılsıklam kaldığın anın ödülünü,
bir gökkuşağı olarak alırsın.

Sen koşarsın o kaçar, sen yaya o gökyüzünde,
havaya yaslanmış yellerin üstünde,
İçinden geçen tüm sevinçleri,
Uzattığın elinde serap gibi kalan bir kaç damla yaşa
bırakıverir.

Zamana karşı yarışırsın.
Bir kaç dakikalık göz temaşası için saatlerce ıslanırsın.
Karamsarlık kaplar içini,
Gözün ve gönlün kararır,
Başın aşağı düşer.
Ve gördüklerin seni yeni sevinçlere,
yeni hülyalara daldırır.

Damla damla düşen umutsuzlukta,
Toprakta biten yeni yedi renklere kavuşturur seni.
Bakmasını bilirsen renklerin yedi değil,
bin yedi hatta daha da fazla olduğunu görürsün.
Üstelik bunlara kavuşmak için koşmaya da gerek yoktur.
Bazen ayağının ucunda,
Bazen avucundadır.
Sevmesini bilirsen yaşatırsın,
'Benim olsun sadece....' dersen öldürürsün.
Ama aaahhh bizz!
Hep bizim olsun deriz ve öldürürüz renkleri.

Aşka sebep arama!
Koşulsuz sever bazen insan..
Hani vaktinde yaşanmamışları sığdırmaya çalışırsın,
zamanının geri kalmışına.
Tıkış tıkış dolmuş tatil bavulu misali.
Her şey lazım olabilirdir.
Gittiğin yerde belki çoğuna elde değmeyecektir.
Ama 'ya.....? 'lar kaygısıyla doldurursun yine de,

Parçalanmış dünyanın oval köşeciklerine eksikliğini duyduklarını, kavuşamadıklarını,
hasret olduklarını..
İstikbali atarsın bazen düşüncelerden,
bir zamanlar tahtlara kurulmuşlar yoktur dünyanda!
Yeni misafirler 'Nankörsün! ' der,
Sen kendini savunursun.
'Beni, bana çok görme! ! ' diye.

Hayatın bir noktasında,
Bir filiz dikmişsindir elinle.
Zamanla serpilir koca bir çınar olur.
Hiç fark edemezsin nasıl büyüttüğünü..
Zamanla göz alışır,
Gölgesinin, meyvesinin doğal sahibi olursun..
Onunda sana ihtiyacı kalmamıştır belki.
İki aynı zaman artık çekemez olur birbirini.
Ve bir gün çekerler birbirinin ipini.
Suçlu aramazsın.
Salıncak kuramazsın,
Gölgesinde oturamazsın.
Belki gölgesi, güneşini kapatıyordur, istediğin anlarda.
Yıldızların göz kırpmalarına hasret bırakıyordur gecelerinde seni.
Hani gün doğumunu, gün batımını da özletir,
son baharına gelmiş ömrünün kalanında...

Kesme deme o ağacı.
Kesmiyorum ki?
Sadece bir nefeslik, bir kendimlik aydınlığa kaçış!
Kainatta yeni filiz'e bakmam.

Sonun başlangıcı görme sana olan bakışımı,
yeni güneşsin gölgelikler arasında kalan bana,
Göz kırpan yıldızlarım,
Tan yerim,
Batan güneşimsin tüm kızıllığınla!
Siyah, beyaz gri'nin renkleri,
Öbek öbek bahar dallarındaki cennetin kokususun!

Benimsin sebepsiz sevdam.