Aşka Mahkum Şiiri - Levent Kayahan

Bu nasıl sevdadır anlayan varmı
Sensiz bir yudum su içmez esirin
Seni sevmek ahirete kadar mı
Sen nasıl ilaçsın geçmez tesirin

Aklım senle meşgul hep haşır neşir
En kara gün bile seninle ışır
Gözlerin gönlümü göklere taşır
Bulutlarda gezinişim senin eserin

Olmak istedim senin temel direğin
Neden hiç boşalmaz aşk zembereğin
İnsafa küskünmü deli yüreğin
Ben yanıyorum senin ellerin serin

Seni görür görmez ben dellenmişim
Sana odaklanmışım kümelenmişim
Sanki papaz büyüsüyle büyülenmişim
Sen ne yapsan affedilir senin kusurun

Bir bakışın yetiyor darmadağın etmeye
Elimi tutman kafi duman duman tütmeye
Hiç çaba harcamadın sevdanı yürütmeye
Bu mudur aşkta senin denge unsurun

Aşk bahçesinin nergisinde lalesindeyim
Sevilmenin en umutsuz çilesindeyim
Kelle koltukta sevda kalesindeyim
Tepesindeyim bak en yüksek burcun

Aklına düşermiyim hiç yattığın zaman
Tükenirim ben kaşlarını çattığın zaman
Gecelerin koynuna attığın zaman
Umursamaz tavırların en büyük sorun

Her zaman hedefteyim her zaman av ın
Bitmedi bir türlü aşkta sınavın
Bir kara sevdayı bulmadı tav ın
Beni çıldırtmakmı yoksa maksadın

Sen kapladın benim tam beş duyumu
Çokmu zordu gönlünün benle uyumu
Senin için değiştirdim kırk yıllık huyumu
Olmaya hazırım bak altında hasırın

Her gece nöbetteyim hayalin uyutmuyor
Ertesi gün gelecek oluşun avutmuyor
Seni gördüğümde ise zaman dizgin tutmuyor
Bana bir saniye geliyor senin asırın

Bu sevda kambur gibi benim sırtımda
Aşka mahkum yazar gönül kartımda
Bir defacık gülümse kalsın hatrımda
Sen varsın arkasında çözülmez sır ın

Bilmem ki ruhumda söndü kaç şamdan
İçipte sızmışım dün yine akşamdan
Bırak ne denirse densin arkamdan
Çok büyük oldu ömrümde senin hasarın
..........................................................