Âşka Kitâbe Şiiri - Zafer Oflaz

Sessiz bir gemidir hasret,
Bakışlarında ki limandan kalkan.
Âşk, o geminin demiraldıĝı denizlerdir.
Sonsuz diyarlardayım ömrümün,
Kalbini ruhunu sevmişsem
Gülüşünü gözlerinden kıskanmışsam,
Gecenin ortasında sebepsiz uyanmışsam geceler boyu,
Çaresiz bir kelimeye sessizce sığınmışsam,
Üşürken ellerim sokak lambalarının altında,
Şimşekler çakarken yüreğim titrek, yağmur yağarken,
Islak tenime soğukla işlemiş, seni tanımışsa,
Gecenin ikisinde fırından ekmek kokusu
Artık içimi ısıtmaya yetmiyorsa,
Dar sokaklarda gözlerin rehberken yoluma,
Nereye neden gittiğimi sen varsın diye unutuyorsam ;
Sorma sebebini niyesini nasılını,
En karasına sevdanın nasıl düştüğümü,
Üşüdüğünde üşüdüğümü ,üzüldüğünde
Karanlığa hapsolduğumu, ve daha neler..
Senden gayrı herşeyi unutup
Aklımda yazılı kitabe gibi binlerce yıldır
Taş duvarlara yazılmış gibi durduğunu bil yeter.
Âşkın kitabesini yazdım kalbime.
Seni yazdım.

Baharı getiren gülüşünü özleme mevsimindeyim
Zemheri var ve sensiz üşüyorum ..
Sevmenin, derdindeyim seni sevmenin ..
Her nesnede seni sevmenin derdi.
Seni özlemenin derdindeyim..
Her nesnede seni özlemenin derdi.

Doğum sancısı çeker gün,
Bir annenin şefkati,babanın merhametiyle
Bekler sarıp sarmalar, sevgiyle yaşatır ümit .
Sebepsiz açan kardelenler bembeyaz örtünün üstünde.
Bir kardelenin hikayesini, bembeyaz karları,
Aşkın kitabesini yazdım ,
Derdini yazdım rüzgârın üflediği bir kamışın
Çilesini neyin sesiyle kalplere...