Ev sahibi olduğumu sandığım bir kalpte, aslında kiracı olduğumu öğrendiğim gün kaybettim içimdeki aşka inancımı.
Sonrasında ne yeminler fayda etti ne de sözler; artık ne aşka ne de "seni seviyorum" diyene inandım.
O sırada hayat usulca fısıldadı kulağıma:
"Sen tükenmez kalemden daha mı güçlüsün? O bile tükeniyor."
Sustum.
Çekildim köşeme, izledim insanları.
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta