Fırtınalar kopar yüreğimde,
fark etmez ki.
Fezalarda dolaşırım, hayalinin eşsiz derinliği.
Farlarını yakmış gibi görünür kara gece,
ferini kaybeden karanlıklar,
fenerlerden sevgi nurları saçılır.
Fıkır fıkır volkan kaynar damarım,
fırınlara atılmış hummaya tutulmuş olur bedenim.
Fecre kadar uyku bilmez bu gözler,
feda eder kendini ruhum,
fosilleşir belki gider bedenim,
fakat yine de
fırsat kollar sevgisini, aşkını sunmaya.
Temmuz 1997’den
Kayıt Tarihi : 4.9.2020 02:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!