Aşka Düşmek Şiiri - Burhan Çay Giftos Leo

Bir tuhaf hâle düştüm.
Üzerinde mavi elbisen,
gökyüzüne bakar gibi baktım da baktım sana.
Ne kadar bakarsam bakayım,
doyamadım endamına.
Bir derin uykuya düştüm.
Ne çok uzundu ne çok kısa,
Düş içinde bir düştü.
Kimi kabustu, kimi rüya.
Korkudan kendimi,
siyah gözlerinden içeri attım da attım.
Ne kadar çırpınırsam çırpınayım, uyanamadım.
Bir kadim büyüye düştüm.
Cadısı yoktu, günahı çoktu.
Yalanın her türlüsü tamam da,
Ah şu aşk yok muydu?
Efsunlu bir ağuydu.
Aşka bulanmış bakışlarıma sürme çeker gibi
gülüşünü sürdüm de sürdüm.
Ne hekimler arayıp buldum da
aşkına bir em bulamadım.
Bir kurak mevsime düştüm.
Bulutsuzdu gökyüzü.
Ne yağmur vardı ne dolu.
Suya hasret topraklar gibiydi kulaklarım.
Sesine susadım da susadım.
Ne şiirler, ne şarkılar dinledim de
sesine denk bir ses bulamadım.
Bir büyük yangına düştüm.
İçim yandı, tenim yandı, zihnim yandı.
Çok algışlar etti kara kam,
Yeraltının efendisinde değildi şifam.
Çok algışlar etti kara kam,
Göğün efendisinde değildi şifam.
Biliyorum, kayıptı tinim,
etekleri tutuşmuştu garip bir nedenden.
Ne Ceyhun'un, ne de Seyhun'un
serin suları soğutabilirdi içimi.
Kaç kara kış, kaç zemheri gördü de kalbim,
hiçbir boran, hiçbir tipi yine de
söndüremedi kalbimin yangınını.
Ben bir garip hâle düştüm yani.
Anlatması kolay gelse de dile,
yaşaması zordu gönül için.
Cefâpişe bir gönüle, sana düşmüştüm.
Sevginin en tuhafına, en derinine, en kadimine, en kurağına, en büyüğüne, en garibine düşmüştüm.
Olmazların en olmazına kara sevdana düşmüştüm.

10.12.2024