Aşka Başka Bir Bakış Şiiri - Tamer Oğuzcan

Karşıtların birliğinin
şarta bağlı olduğu şafak,
nesnelliğini yitirmiş bir zaman
ve felsefi denge…
Geçici,
sonsuzlukta sonlu bir evre…
En onulmaz tükenişin,
en umulmaz mutlulukta mutlaklığı.
Çözümü çözümsüzlüğüne saplanmış bir çelişki…

Düşler de bilgi gibi
düşleyenin düşleyebileceği ile sınırlıdır.
Sınırsız bir sevdanın
-sınırları sevdasızlıklarla
belirlenmiş bir yaşamda-
en büyük düşüdür sevdalım:
soluk alışlarının
soluk alışlara karıştığı keder…

Affet!
Öleceğini bile-bile
yaşamı severcesine;
ve yaşamsal düşleri için ölürcesine karmaşık;
bir o kadar onurlu
ve tutsaktı benliğim,
güçsüzlüğün güçlü belirtisi gözyaşlarına…

Emin ol sevdalım!
Tek gayem değil
ellerinin ellerimde olması!
Ama tek gayemde tek bencil hayalimdin…
Ki: ilk kez iken son olacaktıysa
varlığı bu hayalin;
bitmesini istemediğim an
-dan arda kalan rüyam,
utanılası değil,
yaşanılasıydı sevdalım!
Yaşanılası umut…
Umudum!