Aşka aldanış Şiiri - Filozof Sosyolog

Gönlüme dar geldi yokluğun,
Kaçıp gitmek istiyorum,
Seni hatırlayamayacağım diyarlara..
Bırakmak istiyorum kalbimi, bıraktığın yerde.
Sonra bedenimde kalbimin olmadığı boşluğa her hissettiğim acıyla duvar örüp, kapatmak istiyorum o boşluğu,
Zihnimi de kalbimin yanına gömmek istiyorum. Dolaşmak istiyorum avare gibi
Boş boş bakıp, gülümsemek istiyorum sevdalılara
Bende bir zamanlar sizin gibiydim demek istiyorum,
Sonra avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum "sevmeyin ulan, sevmeyin, aklınız varsa sevmeyin, aldanmayın, aşk diye birşey yok..! Anlayın artık"
Gerçi insan başına gelmeyince anlamıyor,
Bana da dünya kadar şey söylediler, ama dinledim mi hayır..
Suçu biraz da kendinde aramalıdır insan,
Kendi akılsızlığı yüzünden bütün suçu kalbine yüklememelidir
Kalp ne yapsın sevmeyip?
Bi tatlı söze, bir gülüşe, bir derin bakışa kanıyor.
Kendi gibi sanıyor çünkü.
Aslında o ruhu tanıyor evvelden, İşte bu yüzden aldanıyor..
İnsan unutuyor mazide yaşadıklarını
Daha önce tattığı acıları bir çırpıda unutuyor,
Güzel bakan güzel görür derler ya hani,
o da öyle değilmiş,
Güzel bakmayanı ayırt edebilmek gerekirmiş
Aslında en büyük aldanış buymuş..
Peki ya şimdi
Akıllandım mı?
Pek değil.. Sevmek güzel şey, yeniden doğmak gibi birşey,
Tıpkı mevsimler gibi..
Ne demiş Nazım "“Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey,
Dünyanın en güzel sesinden en güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey.
Fakat artık ümit yetmiyor bana,
Ben artık şarkı dinlemek değil, şarkı söylemek istiyorum.