Gecenin karanlığına sığınmışken
Sardı kara bulutlar yüreğimi,
Gül kokularının ardından
Zakkum göründü hayal meyal…
Ağladı ve inledi,
'Neden' diye…
'Neden cezalıyım ben! '
Gün ağarırken
Siyaha egemen olurken kızıl,
Uzattım ellerimi güneşe
Yanmadan mutlandım…
Aldım tüm enerjisini güneşin,
Saçtım dünyaya
Isınmadı yürekler!
-II-
Saklarmış kiri gece,
Kuytu ve izbe yerleri bile
Sessizce kolaçan etti ışık.
Zakkumun köküne aktı gözyaşı,
Sustu günah denilen yasaklar;
Cezaya inat kucak açtı yürek,
Sevdalısının kollarına!
Elinde asasıyla kapıda bekler Yunus,
Hoşgörü diye inler durmadan Mevlâna,
Kadın, gözü yaşlı bakar adama;
Adam uzatır elini...
Tarihin içinden duyulur sesler;
Tahir mi, Zühre mi
Yalvarırlar 'aşka acıyın' diye!
Serap Demirtürk
Kayıt Tarihi : 13.7.2008 10:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.