Aşk Yine Seni Bana Soruyorsa

AŞK YİNE SENİ BANA SORUYORSA

Seni sevmek nedensiz bir ödül,
Ama senden mahrum kalmak,
Birde resmine baktıkça,
Bir kez daha ama bir kez daha,
Binlerce kez âşık olmak.

Aşk yine seni bana soruyorsa,
Ve ben yine seni arıyorsam eski mektuplarda.
Saçlarının rengini soruyorsam göçmen kuşlara,
Ben unutamadım seni hala.

Ve yine bir gün kapımı çalacaksa o zarif ellerin,
Yıllar sonra o kapıdan ilk giren yine sen olacaksan,
İşte o zamandır dayanamaz bu gönül,
Tutamaz dizlerim.

Sen bu gönülde yaşayan ilk ve son aşk tanrıçası,
Senin sevdanla yaşayan gönlüm şimdi aşina bir çöl kapısı,
Bir gün nasılda sildin geçtin gittin yılları,
Son nokta nasıl da kondu kara bir mühür gibi aşkıma.

Aşk yine seni bana soruyorsa,
Ve ben yine arıyorsam seni eski mektuplar da.
Bakışların gülüşün, sesin yaşıyorsa, yazdığın sayfalarda,
Masum bir edan kalmışsa ve düşmüşse aklıma
.

Bir akşam, çevirip başımı mehtaba,
Ve yine İstanbul gebe kalmışsa,
Senin bıraktığın yalnızlığıma,
Aşk yine seni bana soruyorsa,
Ben yine aşkı mecnuna saklıyorsam bir garip avara…

Arife BOLAT