Aşk Yine Değil Şiiri - Ahmet Volkan

Doğum yılı seksen
Eylül hazanını görmemiş gözlerim
Ellerimde silahlar
Ölesiye doğmuşum
Ve tam da ortasına hayatın

Camlarım kırık
Duvarlarımda yazılar
Ve sahte savaşlar görmüş kapılarım
Fikirlere hasret
Düşüncesiz bakışlarım

Saman kağıtlar üzerinde,
Sıfatsız toprak rengi
Kaygısız bekleyişler
Ve çaresi çoktan bulunmuş
Ünlem işaretlerim

Sonra
İzmaritlere benzeyen
Boynu bükük rolleri insanlığın.

…

Fiziksel boşlukların
Ceset torbalarındaki yüzü
Cesaretsiz haykırışlarım kadar
Soyuta çeker bakışlarını

Yalnızca birkaç senedir insan ömründe
Işıktan ibaret dünya.
Dinamit sarhoşluğunda
Karakalem çalışmaları

Demiştim ya,
Aşkın tanımını yapmıyorum artık
Sebepli şikayetlerim var
Kilitli kapılarım.

Söylemiyorum adını
Gördüğün şehirlerde
Sırtları dönük,
Ve tek kelimeden ibaret anılarım.

Aldığım hediyeler gelir aklıma
Titreyen ellerim
Saklayamam cinayetleri

Ve Simdi uslu bir yağmur
Ve onun son damlasıdır
Yabancı limanlarda
Rüzgara karşı dostluklar

Sayısız kavga
Ve zorla güzellik damarlarımda
Bitirmişken unutmayı
Çaresizlik koyar adama
Ölüm değil

İşlediğim günahlar gelir aklıma
Gaflet uykularım
Dayanamam, ağlarım…

Saygıdeğer mide ağrıları
Ve dumanında sensizliğin
Sigaramın seninle yaşayan yanı
Ancak gurbet olabilir,
Aşk yine değil.

…

Zeyl:

Sarı tütün, siyah tütün, yeşil tütün
Ve her renginde batağın
Günde bilmem kaç kere
Aralıksız ve tiz bir sesle
Çığlıklara karıştıran
Ve ruhunu zaptetmeden
Özgürcesine vaadlerle
Her halükarda seni çağıran
Uğurunda savaş veremediğin
Adını suikastlere
Ve onlarca toplu intihara
Karıştırmadan
Her nebze nefes için
Sana bin can veren
O yadsınmaz hedefine bir borcun yok mu?

(07.05.2005 - 03:10 / 23.02.2007 - 01:34 Gölcük-Viyana)