Aşk, Yerseniz! Şiiri - Adem Bayar

Sevdiğim bütün kadınlar zengindi
Ve ben zenginliği sevmemek inadındaydım.
Ve yoksulluk bana ebediyyen aşıktı, ben
Beni seven yoksul kadınlardan habersizken.
Çocuktuk kadınlardan haberdar olmaya başladığımızda.
Bir yoksunluktan ziyade kusur sayılırdı aşık olmamak
Ya da özendirilirdi aşık değilken bile
Aşkı dilinden düşürmemek.
Biz böyle büyüdük işte,
İnsanlar vardı, sevdiğini söyleyemeyen;
İnsanlar vardı,
Şuursuzca kullanmak suretiyle aşk kelimesini,
Onu basit, sıradan ve önemsiz kılan.
Gönlümüz zengindi ne de olsa.
Aşkın karın doyurduğuna ilişkin kanaatimiz
Yalnızken onu yemeye kalkışmamızı gerektirmezdi elbet.
Mamafih, aşk hep vardı, olacaktı,
Bilumum dertlere devaydı;
Biz yesek de, yemesek de...