Aşk Vurgunu... Şiiri - Ayhan Sarıkaya

Acı acı siren sesleri,
Yanıp sönen göz alıcı tepegöz ışıkları
Yayıldılar,şehrin suskun havasına
Yeşile döndü bütün kırmızılar,bir anda...

Belli ki,ambülanstaki acil bir hasta
Ya da yetiştirilmek isteniyor; umutlarla beklenilen son nefeslerde.
Son çığlık,son haykırış,son yalvarışlar
'Hadi çabuk gel' demeler,112 ambülansa son bakışlar...

Ortada zamanla yarış vardı,zamanla yarış
'Acil bir hasta var doktor,ne olursun çabuk yetiş.
Gelecek hastaya her an yapılacak müdahalede,
Acil serviste tüm kadro,tetikte...

Hasta yatırıldı masaya; başlanıldı operasyona
En son parçalandı kalbinin bütün odacıkları
Bir not çıkardılar, gizli bir bölümden: 'AŞK VURGUNUYUM! ..'
Hemen vaz geçtiler, ellerindeki neşterden..

Siren sesleri de böylece susmuş oldu
Her hastanın vardır ayrı bir derdi.
Bu bir aşk vurgunuydu: Gidip de gelmeyen sevgiliye
Boşuna götürmeye gerek yoktu: Acile...