Yalnızlık, fokurdayan kızgın lavlarla
dopdolu bir krater gölüne
ayağı kayıp düşmektir bir anda
ne olduğunu bile hiç anlayamadan
Yalnızlık, kasırga rüzgârlarıyla
buruşuk bir kağıt gibi durmadan
savrulmaktır ordan oraya
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
