Aramızda dağlar, denizler, şehirler var… Ama kalplerimizde tek bir aşk, her şeyi aşan. Zaman ve mesafe, aşka ket vurmak isterken, biz her gün yeniden doğuyoruz özlemle, umutla.
Her sabah uyandığımda, senin varlığınla başlıyor günüm. Uzaklarda bir yerlerde, belki sen de aynı gökyüzüne bakıyorsun. Aynı rüzgar değiyor yüzüne, belki de benim nefesim gibi. Dokunamasam da, bilirim ki o an seni hissederim.
Mektuplar yazıyorum sana, kalemim her bir harfe hasret dokuyor. Sanki kelimeler yetmez seni anlatmaya; ama yine de her satırda seni yaşıyorum. Satır aralarında gülüşün saklı, cümlelerin sonunda gözlerin parlıyor. Oysa biliyorum, kağıt da mürekkep de seni getiremez yanıma. Ama aşk bu; bazen yalnızca bir hayal bile yeterli, seni yeniden yaşamaya.
Gece olduğunda yıldızlar bana senden haber getirir. Uzaklardaki varlığın, yıldızların ışığında parlıyor. Gözlerimi kapatıp seni düşünüyorum, ve her şeyin ötesinde bir sevdanın içinde buluyorum kendimi. Sanki mesafe bir sis perdesi, sadece görünmeyen ama hep orada olan.
Ve bilirim, bir gün gelecek. Günün birinde o anı yaşayacağız, kavuşmanın o tarifsiz anını. O zamana dek, bu uzaklık bizi güçlü kılacak. Aşkımızı her gün yeniden büyütecek, mesafelere inat.
Sen, uzakta bile olsan, kalbimde hep yakınsın.
Bir dokunuş kadar yakın, bir nefes kadar derin...
Ve bilirim ki, uzaklık sadece yüreği özlemle besleyen bir yoldur,
Aşk ise tüm yolları aşıp kavuşmayı bekleyen sabırdır.
Hikmet Büyükoğlu
Kayıt Tarihi : 14.10.2024 01:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
