Kuru bir yaprağı, ne, kim eski haline getirebilir de kalkıp sarılmak istiyorum diyorsun.
Bu bir ironiklik biliyorsun, belki de en iyi sen bilirsin..
Bile bile kuruttun ve yine bile bile yakmak istiyorsun..
Yetmeyen nedir, kindir, nefrettir, kalandır, katlanandır..
..Ve en çok ta yoketmektir..
Hayır, hayır inkar etme yoketmektir..
Bitirmektir, çürütmektir, affetmek değil, kahretsin lanetlemektir..
Artık istemiyorum..
Ne diz kapaklarından öpmek, ne de ellerini..
Çok iyi biliyorsun, giiit
Yalnızca, sessizce git.
Hoşçakal bile deme..
Deme işte dersen koşarım sana, karşında durur tekrar bakarım, kanarım gözlerinden akan yalanlara.
sus, öylece sus, bakma.. girme damarlarıma..
sus..
Kayıt Tarihi : 11.12.2020 22:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!