Aşk Ve Mücadele Şiiri - Yusuf Karçı

Körkütük aşıgım ben, düşüncelerim emanet akşamlara,
Tarif edilemez ölümlere şahit olurum, yar gelince aklıma.
Çatık kaşlarımla okurum hasretliğe meydan, sazımı elime aldığımda,
Hayat başkalışır sanki, güneş benim için misafir olur dağlara.

Bizim yaşamamız nedenlerle doludur gözüm, direnmek işlenmiş damarlarıma,
Degiştirmektir düşlerimiz düzeni, devrimleri ortak etmektir kafalara.
İçimdeki ateşi anlamak zordur, yanmak lazım kor yangınlarda,
Ortak etmektir tüm ezilenleri, kardeşliği arayan solaganlara.

Ver elini sevgili kör kütük akşamlarda, yıldızlar seni sorar bana,
Darbeler kopardı solumu, bir acı daha yaşatma bana.
Ağır ihanetlerden kaçıp, sığındım devrim çağıran dağlarıma,
Nice ablukaları tarumar ettim yorgunum, bakma dik durduğuma.

Sakallarımıza çocuk kokusu sinmiş, hırçın denizler gibi olmalı,
Hayatı tanımlamak dağlarda son buldu, artık soframıza barış çağırmalı.
Kimse görmeyi istemez, düzen gölgesinde boğulan çıplak süratları,
Anladın mı? sevgili, bizim gibiler sevdasını korkusuzca yaşamalı.