Aşk ve Kin Şiiri - Ali Çelik 3

İnsanların vardır, iki âfeti
İflah olmaz insan, dûçâr olursa
İkisi de alır, senin aklını
Ancak şifâ olur, Hakkı bulursa

Birine aşk derler, kör eder gözü
Gönül asî olur, dinlemez sözü
Bir nebze de olsa, vardır ilacı
Şifâdan şifâdır, mâşukun yüzü

Bal diye yedirir, sana çemeni
Baş aşağı, bıraktırır dümeni
Aşk zâlimdir, yoktur dini, imanı
Bekler senden, şartsız, teslim demeni

Olmazları, zor da olsa, oldurur
Şüphe, yeis, tüm kalbini doldurur
Açmamış goncanın, büker boynunu
Gül olsun beklemez, onu soldurur

Kin, garazın, kalptekidir zirvesi
Dolanır kafanda, bin bir kuvvesi
Bu hisleri vermiş, yüce Yaratan
İmtihanın, bu Dünyada cilvesi

Düşünceler, kilitlenir öcüne
Planlar yaparsın, kendi gücüne
Hiçbir söz kâr etmez, artık nefsine
Şeytan yerleşmiştir, senin içine

İntikam duygusu, tatlıdır baldan
Vazgeçirir seni, can ile maldan
Âlim misin? Hâbir misin? Bîçâre!
Hüküm çıkarılmaz, farz-ı muhâlden

Aşk Ferhat’a, yüce dağı deldirdi
Kabil kardeşini, kinle öldürdü
İmtihanın, bu Dünyada nefisle
Yüce Rabbim, Furkan’ında bildirdi