Siyah beyaz bir filmin içinde,
Gökkuşağım olmayı nasıl başardın?
Ya da dünyamı çevreleyen bir oksijen.
Kim bilir nefes almadan nasıl yaşardım?
Gitme desem de gittin, dinlemedin beni
Karanlığa hapsoldum tek ışık kaynağım.
Kabul kaybettim. Hem de her şeyi, büyüktür kaybım
Fazla görme, saçın kokulu yastığına da razıyım.
Emir vermek istesem de kalbime,
Artık yorgunum.
Aşk, en büyük tuzağıdır hayatın,
Ben bu tuzakta onsuzum..
Kayıt Tarihi : 23.11.2018 16:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Doğukan Altınsu](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/11/23/ask-tuzagi-12.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!