Çerçevesiz hayaller kurardık biz
İstediğimiz zaman şekil vermek için.
Aşk, olağan gücüyle yakmıyordu bizi ama içimizi ısıtmaya yetiyordu.
Talihsizlik kapı aralığında beklerdi. Bilmezdik. Gitmek istediğini anladığımda çitler çekildi tel tel örgülerle.
Ay bile tutulurken tutulmadık sözler hatırlandı.
İkircik arasından çıkma telaşı, bizi zaman kavramından çıkarttı.
Unuttuklarımız, umduklarımızla kaçar adım uzaklaştı.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim