Yüreğimi deniz sarıyor, yanmakta olanı ne şiir anlatabiliyor, nede sözcükler.
Ummana düşen tenden geriye kalan sözcüklere esir düşüyor aklım
ve kabilemden öte sürülüyorum, benden içe düşen aşk ile.
Karnımı deşen keskin kılıcın ucu değildir canımı acıtan,
kılıçtan ayrı olduğumu düşünüp onu bana saplayanın halidir.
En amansız anımda iken çıkıp gittim kendimden,
şimdi ben onsuz o bensiz yola devam etmekte.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta