Aşk Sondan Başa Yaşanırken Zulümdür

Ben hüzün nedir bilmezdim
Gecelerim aşk sarhoşuydu önce
Sevda yaşanacak en güzeldi
Yüreğimi sana açmadan önce

“Unut beni unut” diyorsun hep
Hangi örtüye sarılsam sıcaklığı sen
Tenim yanıyorken, aklım ne söyler
Karanlık gözlerini, rüzgâr kokunu taşıyor

Zamansız güneş, bitmeyen gece sensizlik
Çaresizliğimi kabul ettim. Çaresizim
Hangi gülün açtığına şahit gözlerim
Vuslatı olmayan hayat, uzadıkça kahır

Değer mi umut rüyası olmayan düşü görmeye
Değer mi sana gitmeyen yolu yürümeye
Terazilerde tarttığım yaşamak
Ölçüp biçtiğim kefen

“Unut beni unut” diyorsun hep
Gün ışığını, çiçek rengini senden alırken mi?
Mecnun’un kaybolduğu çölde mi?
Ferhat’ın deldiği dağda mı?

Şimdi kederdeyim, sevgi dilencisiyim
Vardığım tek kapı sensin, eli boş dönüyorum
Neye yarar Lokmanın kaybettiği ab-ı hayat
Bulsam acıyı katlar bu umutsuz zulüm

Bütün sırlarımı biliyorsun
Bütün taşkınlıklarımı gördün
Mabetlerde ayrılmış yerim yok
Senin bana açılan kapın yok

Ben yalnızlık nedir bilmezdim
Hüznü aşka katmadan önce
Sabrı tespihlerle çekmezdim
Pervane gibi ateşte yanmadan önce