Gözlerim yollarda kaldı,
her geçen rüzgârda seni sordum.
Bir çınar dalı kırıldı içimde,
adı sen olan bir dal.
Gece uzun,
odam soğuk,
duvarlarda senin suskun yüzün.
Bir şarkı söylüyor kalbim,
kimseler duymuyor,
yalnız sen duyabilirsin.
Sevgi mi bu,
yoksa yavaş yavaş içime işleyen bir yalnızlık mı?
Bilmiyorum
ama her sabah uyandığımda,
ilk sen geliyorsun aklıma.
Ve ben,
seninle hiç konuşmadan,
her gün biraz daha sana yaklaşıyorum
kendi içimde.
Aşk
Kayıt Tarihi : 31.8.2025 07:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!