Aşk, sen sustukça geceye dönüyor

Aşk, sen sustukça geceye dönüyor…

Sensizlik paslı bir demir…
Dokunuyor yüreğime, her gün biraz.
Yanıyor sevdamın, yamaçlarında ruhum.
Ve…
Tenimde yalnızlığın pasları, yuva yapıyor.

Gel,
Gözlerime bir bak!
Gördüklerin sana, ne anlatıyor,
Düşün bizi ve aşkın esen rüzgârını…
Fırtınaya kapılmadan, dön gel…
Sokul bana…

Bir kara delik gibi geceme açılan,
Bu cehennem kapısını
Sonuna kadar kapatsan…
Bakışlarım, huzurun yamacına sokulsa,
Ve ruhuma sıcak bir el dokunsa…

Ne duruyorsun.
Anlamıyorum içindeki yanan ateşin,
Közlerinden gözlerime neden tütmüyorsun.
Tenindeki susuzluğun benim,
Neden kana kana içmiyorsun.

Hep bir yabancı gibi
Uzaklarda suskun bir dil olup, kalıyorsun.
Konuş susma, kaçma bu aşkın
Sana atan şafağından…
Çünkü sen sustukça, geceye dönüyor.

Oktay ÇEKAL
13.09.2016-11.42