Bir kadeh uzattın bana,
dedin ki: “Bu aşkın şarabı.”
Güldüm önce.
Çünkü biliyorum,
insanların çoğu aşkı da şarabı da
şatafatlı sofralarda,
sahte kelimelerle tüketir
ama senin gözlerinde içtiğimde
anladım:
Ne altın kadehe gerek var
ne de süslü sofralara.
Gerçek aşk, bir taş kâsede bile
en tatlı şaraptır.
Ve evet, sarhoş etti beni bu basitlik
ama öyle bir sarhoşluk ki
ne aklı köreltti
ne de bedeni zincire vurdu.
Aşkın şarabı özgürlüktür.
Çünkü seni severken,
dünyaya değil,
yalnızca hakikate boyun eğerim.
Aşk
Kayıt Tarihi : 9.9.2025 08:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!