Aşk, Ruhun Anarşist Kapısıdır

Kaç kez kurşunlandım gündüz gözü, bir mavide
Kaç kez pusulara düştüm ayrılık sağrısı hayallere,
Sığınaksız düşlerde, ateşler içtim buz yangını
Fecrin kızılı bir yangınla şubat soğuğu ayazlarda
Bir aynada düştüm de gözlerinin mavisine susamış
Benim susuzluğum, ırmağa benzer dağların karına düşkün
Denizin mavisine tutkun, mavisine delibozan sevdayla

Kapılarına düştüm, hasrete kundakladığım, sevdalarımla
Derdim, bi ateşin mavisi, bide gözlerinin
Bir yanım hep öksüz ve yetim kaldı gece bende perişan,
gece çaresiz, beni yakan hep yetim ateşler oldu
Aynalarda, baksanda göremezsin, beni kendinde
Ben yetim bakışlarımla geçtim, aynalardan.
Cebimdeki ayrılık üstüne, sevda türkülerini söylerken,

Kaç ölümü kundakladım, kaç sevdaya pusu kurdum
Kaç güzel için eşkiya kesildim ruhumda, uslanmaz
Kiri var sana sevdalanan gözlerin, bakışlarımda
İnadına resmin oluyor, kabrime ördüğüm duvarlar,
Mavisi pusulamış bende yetim gülüşleri, gözlerimde
bakışından izler kalmış; baharlarda bu kaçıncı karakış,

Gel demedim diyemedim, ver içindeki nefreti üksünme
Kimsesizliğime baldıran ağular, zehirler sundum âşina
Öfkelerime milyon soru sordum, cevapsız Aşk nice?
Kandiller yaktım yıldızlardan gündüz gözü
Benim olmadığım sevdalara pusu kurdum seni çaldım;
Başka hayallerden gizlice gölgeni düşürdüm aklıma
Hayasız bakışlarımda, uslanmaz şehvetini yaşadım
ben bu aşkın,
Yer bulamadım günahıma dört kitapta, hiç bir ayette
Teninde, kaç kez yedi verenler kokladım düşümde
Hayalini, senden habersiz rüyalarıma alıpta,

Demem bundan gayrısını, ötesini sende bilme
Bana hâk aşkın ile sevdim, nidem sen beni sevme
Sitemkâr bakışların kurşunlasın beni gözlerinde
Dönüşüm yok, yangınlar pusu kurmuş gölgeme

27 Mayıs 2006 /İst
Alkadraz_Kuşcusu