Aşk Oyunu Şiiri - Güven Tekin

"Gitme, kal," diyorum, bir önemi yok mu?
Durmam; lakin dualarımda sen olacaksın.
Dedi ve gitti, bir gün döner mi?
Tekrardan "Seni seviyorum," der mi?

Herkesin evi, barkı vardı.
"Unutmam," der; bir gün herkes unutulur.
Her zamanki gibi yine tek dostum kalemim ve paketimdeki son dal sigaraydı.
Giderken sol yanımdan bir şey koptu.

"Ben sevdiğimi kimseyle paylaşamam," dedi.
Oysa bilmiyor ki benim sol yanım ona mühürlü.
"Bir gün elbet ararım," dedi.
Giderken nasıl bir enkaz bıraktığını duymak için sanırım.

"Ben hiçbir şeyi paylaşamam, kıskanç biriyim," demişti.
Seven kimse, paylaşmaz bir başkasıyla sevdiğini.
Ben sana ait olsam, çekip gitmezdin; yaralarımı sarardın.
"Unutursun bir gün, sen de alışırsın."

Seven, sevdiğinin yanında olurdu, yalan mıydı?
"Beni yürekten seviyorsan, kal," dedim; durmadı.
Unuttum sanma, bırakışını; gözlerim hâlâ yaşlı.
Bir oyundu, yaşandı, bitti.
Aşk, oyun oynayanların değil, cesareti olanlar içindi.
O cesaret de sende olmayandı.