aşk ölümsüzlüğe yazılmış
uzun bir mektup sevgili
ve ben karmakarışık duygularımın harmanlandığı
umut başaklarının acı türküsüyüm
aşk bir ağustos gecesine benzer sevgili
yüreğin orta yerinde buruk hüzünler
derin sevinç kıpırtıları yaratır
yüreğim, bir dağ kadar katı ve yüce
bir nehir kadar duru ve engin
güneş kadar parlak ve yakıcı
yıldızlar kadar uzak ve ulaşılmaz
kuş olup çok uzaklara uçmak
yer yüzünün en tenha köşesine
düşlerim sınırsız, canlı ve rahat
sonbahar geldi yine, hava da soğudu
rüzgar yapraklarla oyun oynuyor
her bir kıpırtı bir anlam taşır
yakında bozkır yağmurları yağacak
kalbim bir sızıyla çırpınıyor kendince
bozkırın karlı dağlarında kerpiç evde
hayallerim oradadır şimdi
soğuğa ve buza kesmiş her yer
meşe ormanlarının çıplaklığını
karlar örtmüş çoktan
kavak ağaçları yalnızlığı simgeler gibi
sıyrılmışlar gökyüzü maviliğini delercesine
serçeler var söğüt dallarında
tir tir titriyorlar öyle zavallı
nasıl dayanıyorlar bunca soğuğa
her yer bembeyaz, içim içime sığmaz
bu tertemiz beyazlık onca kötülüğü
haksızlığı ve yoksulluğu
aşk acısını ve kederi
sonsuza kadar örtseydi keşke.
İzmit / 11.11.1998-15.11.2000
Cafer TaşkınKayıt Tarihi : 23.6.2008 11:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgiliye ulaşamadığım ve ona derdimi anlatamadığım zamanlarda yazdığım bu şiir, bende derin bir burukluk bırakır.. Aşk ve hüzün her daim bende büyük depremler yaratmıştır.
TÜM YORUMLAR (1)