Aşk, ölümün kıyısında bir çiçek gibi açar,
Her solukta bir umut, her vedada bir yas.
Ölüm sessiz bekçi, aşk ise cesur savaşçı,
Bir ömür boyu süren bu destansı savaşta.
Aşk, ölümün soğuk yüzüne meydan okur,
Karanlıkta bir ışık, sessizlikte bir ses.
Ölüm, aşkın sonsuzluğunu kabullenir,
Aşkın gücü, ölümün sessizliğini yenercesine.
Ve böylece, aşk ile ölüm, el ele,
Birbirlerinin varlığını anlamlandırır.
Aşk, yaşamın ta kendisiyken,
Ölüm, bu yaşamın kaçınılmaz sonudur.
Aşk, ölümü yenecek kadar güçlü,
Ölüm, aşkı anlayacak kadar hüzünlü.
İkisi de hayatın iki yüzü,
Birbirlerine zıt, ama aynı zamanda tamamlayıcı.
Kayıt Tarihi : 8.9.2024 21:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şahin Gezer](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/09/08/ask-olum-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!