Aşk Ölü Bir Çocuk! Şiiri - İsa Yılmaz

dünyaya gelmeden ölüm kalemi kırılmış
doğumu için aylarca beklenmiş
iniltilerle dünyaya getirilmiş
acılar, sancılara karışmış
katil, kapının deliğinden sinsice bakmış
aşk henüz taze bir bebekmiş
katil bile kıyamazmış
tatlı tebessümlerine kanmış
lakin ölümü hiç unutmamış
yıllar hep bir bekleyişle geçmiş
derken bir gün kazmalar vurulmuş
kara topraklar saçılmış
ölüm kuyusu derinleştikçe derinleşmiş
meğer, sonsuz bir düş kara bir deliğe sığacakmış
aşk uykusunda yakalanmış ölüme,
katil bir tılsım olup yarı karanlık odada belirmiş
ipek yorganlardaki aşk usulca başını kaldırmış
uykusunu bölen eli bıçaklı katili görmüş
korkmak istemiş, kaçmak istemiş
sonra garip bir şekilde gülümsemiş
katil usul usul yaklaşmış
tatlı gülümsemeleri umursamamış
kanlı bıçağını aşkın kalbine saplamış
aşk biran donup kalmış
ardından zangır zangır titremiş
cansız bedeni katilin kollarına düşmüş
annesi heyecanla uyanmış
aşkın odasına koşmuş
karanlık odanın kanatlı kapısı açıldığında
aşk katilin kollarında bir çocukmuş uzaklarda
birazdan adı unutulmuş bir mezarlıkta
kefensiz bir mezarda olacakmış
katil büyük bir iş yapmışçasına sevinmiş
topraklar saçılmış çoktan
karanlık çukurlar kazılmış
aşk katilin kollarında bir çocukmuş
sonsuz bir düş karanlık bir deliğe sığacakmış
derken garip bir şey olmuş
aşk mezardan başını kaldırmış
meğer, sonsuza varmak için ölmesi gerekiyormuş…