Aşk Ölmez Şiiri - Şahbettin Uluat

Kim inanır,
Uzak bir başka zaman köyünde
Yabani bir ceylanın gözlerinden aldığım ateş
Şehrin artık güneş görmeyen
Bu loş dairesinde
Beni yakıyor desem?
*
Yüreğimde ilk işin coşkusu,
Elimde meşale
Yabancıydım,
Yalnızdım,
Gönderildiğim o yerde.

Güneşin daha parlak,
Karın daha ak olduğu
Bir yerdi.
Beden dili de farklıydı,
Konuşulan dil de.
*
Geçip giderdi diğer kadınlarla,
Elinde kovası,
Gözlerinde sürme,
Gönlümde fırtınalar yaratan
Gövdesiyle
İri parlak dudakları,
Işıl ışıl gözleriyle
Giderdi ve vururdu beni kanatlarımdan.
*
Oysa ben,
Hiç takılmadan gelmiştim
Metropollerin albenili kızlarına.

Oysa ben,
Türlü güzellerle türlü güzel vakitler geçirmişim,
Hiç birinde kalmamıştım.
Yara bir yana,
Çentik bile almamıştım.

Bekler olmuştum
Her gün okulun önünden geçmesini,
İzlemiştim,
Görünmez oluncaya kadar
Her defasında gelmesini,
Gitmesini.

Sınıftaki kuşlar bile susardı.
Susarlardı bilmeden nedenini,
Bilirlerdi o anın geldiğini.
*
Yol bilmez,
Dil bilmezdim.
Şimdiki aklım olsa,
Öldürseler kovalar, vazgeçmezdim.
Çığlık çığlığa bağırırdım,
Çığlığımı içime gömmezdim.

Parayla satılacaktı madem,
Bir yolunu bulur,
Bulur buluşturur,
Onu başkasına yar etmezdim.
*
Yolların
Ve yılların beni getirdiği bu yeni zamanda,
Dış duvarlarına
Şehir seslerinin çarptığı odamda,
O günlerden yadigâr
Bir kaval sesi benliğimde,
Yaşar dururum,
O eski zamanlarda

Hem gitmesini istemem,
Hem gitmez,
Elle tutulmaz,
Gözle görülmez ama
Bugün de dolaşıp durur damarlarımda.

11.10.2011 08.15