Aşk Ölmemiştir Sevda da Öyle

Koruganlarını yitirmiş dağların tepesinde
Bakışları bıçak çentiği bir adam konuşur
Vurulmuştur dokuz yerden yaralıdır
Ama ölmemiştir gözlerinde aşk vardır hâlâ
Hâlâ şiirler okur; yaralı, duygulu, heyecanlı
Yitirmiştir sevdiğini hasretlidir; hicrânlı, figânlı
Şakağından kan sızarken mor perçemli dağlarda
Sözleri kara bir duman olur, isyanlı mı isyanlı

O adamın rüyâları düşer köpüren sulara
Suların saçları kayalara çarpa çarpa aklaşır
Dokuz değil, olsa da doksan dokuz kurşun yarası
Su üstüne rüyâlarla kıvrım kıvrım yollar paklaşır
İzler kalır cemreleşen yüreklerde zerre zerre
An gelir, hüznün pazarları kargışlarla yıkılır
Uzaklarda dirilişin çağrısı erer de hükme
Sular çekilir; yarınların köprüleri yapılır

Aşk ölmemiştir, sevda da öyle; ölmeyecektir ikisi de
Zaman bütün yansımalarını cam kırıklarıyla kesse de
Tükense de umutlar, ardından yeni bir diriliş başlar
Uzaklardan gelir güllerin muştusuyla diriliş nesli
Ebâbil kuşlarının gökyüzünden bıraktığı taşlarla
Şeytanın yaltaklandığı mahzenleri onlar taşlar
Titrer ürkek bir tavşan gibi şeytanın elleri, kolları
Dünyanın tâcını güzeller giyer; güzellikler kalplerde kışlar

Senin işin daha bitmedi bakışları bıçak çentiği adam
Seninle yürünecek yollar, öğrenilecek yordamlar var
Tırısa kalkmış atlara kementler vurmak senin işin
Köpürmek şelâleler gibi al yazmalı dağlarda
Buhurlu ezgilerden dünyaya sesler yaymak
Öncü olup savaşmak kötülerin dünyasıyla
Velhâsıl! Maveraya göç salmak yine senin işin
Duydum ki geliyorsun gül muştulu kalemlerle
Kutlu olsun, mutlu olsun hey! Dünyamıza gelişin