Aşk Okyanusu Şiiri - Ömür Yılmaz

Aşkın dalgasına,
Kapıldın mı bir kere?
Kurtulmaya yok
Hiç bir çözüm,
Hiç bir çare!
Denizden büyükse,
Ki büyüktür.
O aşk okyanusunun akıntısında,
Ya ölüp gidersin
Buz dağına çarpmış,
Bir gemi gibi.
Yahut ümitle
Beklersin kurtuluş için
Koca bir gemiyi.
Ama neresinden
Bakarsan bak!
Savrulursun
Sanki bermuda aşk üçgeni.
Okyanusun bu tehlikeli sularına,
Düşmüşsün bir kere,
Bilip bilmeden
Kaza yere.
O uçsuz bucaksız
Sonsuz mavilikte,
Gururdan yapılmış,
Kibirle yoğurulmuş
Bir yelkenli görse de,
Çekip alsa,kurtarsa
Hayali gezinip durur aklında.
Ve ölüme yaklaştığını
Anlarsın ya...
Buz gibi su,bıçak gibi
Lime lime eder ya...
Konuşmaya kalksan
Tek bir kelam
Edemezsin ya...
Bir an uykuya dalar gibi olursun.
O an kendini gösterir görevli melek.
Düşünürsün o lahza
Kendi kendine:
Ölüm dedikleri ölüm
Buymuş,böyleymiş demek.