Aşk nefesinin alıcısı Âşık

Ben zaten yalnızdım, belki de mutluydum,
Hayâl de olsa alışmıştım bir şeylere
Gövdesi de vardı, gölgesi de vardı.

Bırakacaksaydın beni niye geldin sevdin?
Yalnızlığımın daha büyüğüne ihtiyacım mı vardı?

Geldin, girdin şu garip hayatıma
Benliğime, senliğinle AŞK estin...
Bana bir ışık, güneş gösterdin.
Sevgimin hayat akışımı değiştirdin
Mecburiyetine gün mecbur ettin
Sonra da, dünlerin içinde çekip gittin!

Sen de mi bir satıcıydın?
Beni...aptal bir "alıcı" yaptın.
Gizlice her gün bir kuyu kazdın
Sonunda kenarına götürüp kayıtsız şartsız...
İçine düşürünce.; Kahkaha attın!

Suçlu da benim, suç da benimdir.
O benim saflığım, o benim temizliğim,
O benim inanç yönüm...o benim cahilliğim.
Sağlık olsun, üzülme! İsterse bin yalan olsun
Bir güzelden ben güzel bir şeyler öğrendim.

Kalk yüreğim kalk! Kalk da gidelim...
Öğrendiklerimizi çıkıp da efkâr dağıtmaya!
Herkes birbirinin aynısı değil ya,
Sen de bulacaksın kendine göre mutlak bir "alıcı"...
Öğrendiklerini sen de ona kat.

Yalnız bir şeyi unutma!
Aşk beraber içilen bir iksir...
Bir çizgisi var, yasaklı her yerde...kırmızı;
İşte orasını hiç geçme, geçip de delme;
O pazarda satıcı olmaz!
Taa ki, beraber bir yürek oluncaya kadar
Seven de, sevilen de, âşık...
Aynı yürekte, aynı yönde, âşık...
Olunca mutludur her ikisi de...ALICI.!