Aşk nedir? Şiiri - Zekeriya Yıldırım

Aşk insanı şaşkın eder mecnuna çevirir,
Hasret olur dağ gibi yiğitleri devirir,
Bazen coşkulu sonsuz bir deryadır,
Ya da duvarsız karanlık bir zindandır,

Ulaşılmaz yüce dağlardan daha büyük,
Vefasız sevgili omuzlarında ağır yük,
Tütmeyen ocak gibi gözlerinin feri sönük,
Issız çöllerde kalmış yüzü kıbleye dönük,

Öyle bir bakıştır ki kılıçtan bile keskin,
Konuşturmaz asla bir dilsiz kadar suskun,
Güneşli bir bahar gibi neşe huzur verir,
Kış ayazında karanlık soğuk gece gibidir,

Aşk karşılıklı olursa dünyalara değer,
Karşılık bulamazsan hep acı keder,
Özgür olsan bile, karanlık zindandan beter,
Anlayamaz aşk-aşk derken ömür biter,

Bazen kar üstünde nadide bir gül gibi açar,
Gözlerini kör edip, sonsuz karanlığa saplar,
Ilık meltem rüzgarı gibi mest eder,
Ateşe düşen su damlası gibi yok eder,

Kaynayan volkandan daha çoktur yakışı,
Sarp kayalar kadar zordur inişi çıkışı
Öldürmez ama süründürür bir bakışı,
Yoktur belli zamanı, mekanı ne de yaşı,

Yeni doğmuş kuzu gibi masum sevimli,
Bazen gaddar yırtıcı bir Aslan gibi,
Düşersin kör kuyulara bulunmaz dibi,
Ne geldiği ne de uğradığı yer belli,

Aşk ne deftere ne kitaba yazılır,
Karşılıklı bazen de karşılıksız yaşanır,
Çok naz yaparsa seveni candan bıktırır,
Aşkı en iyi manalı bakan gözler anlatır,

Aşk bu şiir gibi kafiyesi düzeni yoktur,
Heyacanı az, her yürekte ızdırabı çoktur,
Aşığın ekmeğe aş a karnı toktur,
Kanayan bir yarada saplanmış ok tur