Dışarda yağmur, dört nala; sevişmek gibi...
Sonbahar bitiyor, gökyüzü onun için mi ağlıyor; göz yaşlarını tutamamış, toprağın kızıllığına düşüyor. Yoksa, benim içim mi bulutların yere düşen damlaları... saçlarının kızıllığı belleğime kazınmışken...
Yine suskunluk, sessiz ve kimsesiz bir çocuk gibi düşümde gezindikçe; o ânlar belleğimden derin izlerle geçtikçe... hepsi kızıllar, sonbahar gibi.
Neden saçlarınızın semtindeyim hâlâ?
Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Devamını Oku
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta