Aşk Mı Acı Mı Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Şimdi yokluğunun ertesi...
Ve ben, sağ elimi sol elimden usulca çekip
Ayaza bırakıyorum.
Titrek bir umut,
Yalnız bir mutluluk,
Kangren bir acı...
Ne kesip atabiliyorum
Ne de "geçer" deyip sarabiliyorum.
Üç kere yutkunuyorum.

Ellerim kırık,
Ayaklarım yorgun,
Dilim sözcüksüz...
Lehsiz bir dilin fütursuz dudağıyım.
Dilime "konuş" diyemiyorum.
Yakarken sinemi yokluğun,
"Unut, o gitti, seni unuttu." deyip gidemiyorum.

Her şey aynı sona çıkıyor,
Yollar hep ayrılık kokuyor.
Valizim elime yapışmış, "Yol var!" diyor beynim.
Ayaklarım ipinden boşalmış makara gibi,
Dönüp dolaşıp sana geliyorum.

Ey dilime dolanan yılan!
Ey yüreğimi yakan ateş!
Söyleyin, hanginiz daha çok acıtır canımı?
Hanginizin sancısı unutturur
O gözlerimin önünden yavaşça gidişini?
İnsanın bir kelimeyle bütün kemikleri kırılır mı?
Kırık kemikler arasında seni canlı aramam aşk mı acı mı?
Beni terk edip giden birini sevemem, değil mi?
Artık sana kuracak kelime yok lügatımda.

Oysa Türk Dil Kurumuna inat,
Bir aşkla sevmiştim seni...
Noktalarımı, virgüllerimi, soru işaretlerimi arkama saklamıştım.
Şimdi devrik bir cümleyim,
Sonu yazılmamış bir şiir...
Kalemin sivri ucu kâğıdı değil, yüreğimi deliyor.
Anlatamıyorum...
Gidenler dönmüyor,
Diyemiyorum "kıymet bilin!"

Yok, yok...
Yok bu aşkın kapatma tuşu!
Her gece vuruyor yüreğimin sahiline gözlerin.
Ben "unutacağım" dedikçe sarıyor gizli gizli...
Soruyorlar bana:
"O çok mu yakışıklı?"
"O çok mu zengin?"
"O çok mu iyi?"
Diyemiyorum ki: "Benim gözümden görün siz onu!"
Susuyorum...
Susmanın kalesine sığınmış dilimle
Susuyorum.
23.02.2025 11:31