Aşk küflenmiş Şiiri - Peyami Beyoğlu

Yarım yamalak harflerle anlatılacak kadar düştü,
Bir zamanlar cümlelere yüklediğim anlamlarımın yetersiz kaldığı 'aşk'. Küflenmiş hayallere gizlenen bi özne ne zaman oldun hatırlamıyorum. Oysaki yüklemler ve yaşam seninle daha bi anlam kazanırdı...
En acısı da ruhunu boşaltıp kendine yer açmak istercesine,
Huzur bulduğum kollarınla beni bir yabancı gibi itişin oldu.
Belki o ana kadar gayri resmiydi ayrılığımızda,
sanki ben kabullenmek istememiştim...

Hani kendini sevenin var diye bir şey sanıp aldanıyorsunya,
Hani değerli sanıyorsun ne yere basıyor ayakların,
Nede tam uça biliyorsun,
Oysa tüm bunlar bi masal, sanrı, gönül yanılması.
Enkaza döndüğünde anlıyorsun değerini.
Bu yüzden hayal kaçkını gibi pervasızca umutlanmamak gerek.
Ama demiyorum ki bir daha sevmem.
Severim elbet tepeden tırnağa aynı aptallıkla...
'Acı versede, tecrit edemezsin kalbini aşktan'