Yıllar yılı aşkı aradım. Her seferinde tamam buldum dedim ama yanıldım. Avuçlarımın arasından usulca bir sabun köpüğü gibi akıp gitti. Engel olamadım, tutamadım. Her aşktan vurgun yedim, yalnızdım, çaresizdim, derdime yandım.Hiç usanmadan, hiç bıkmadan peşinden koştum beyaz atlı prensimin. Elbet birgün gözgöze gelecektim onunla. Kendimi hazırladım ama hep hazırlıksız yakalandım.
Aşk için her şeyi göze almak gerekiyor. Aşk için yüreğini ortaya koymak, gözü kara olmak, cesur olmak, yürekli olmak gerekiyor. Ben böyleyim ama aşk nerede? Beyaz adlı prensim şimdi nerede, hangi şehirde kiminle? Aşk da aradığım BEN ve SEN’i BİZ yapabilmekti. BEN vardım ama SEN yoktun o yüzden BİZ olamadık.
Yıllar yılı aşk kaçtı, ben kovaladım. Ben kovaladım aşk kaçtı. Ortak bir nokta da buluşamadık bir türlü. Ne ben bıktım onu kovalamaktan, ne de o bıktı kaçmaktan.Aslında ben aşık olmaktan da korkuyorum. Bir söz geliyor aklıma; “Tavşan korktuğu için mi kaçar? Yoksa kaçtığı için mi korkar? ” Bende bu ikilemi yaşıyorum. Örümcek ağı misali acabalar düşündürüyor beynimi. Acaba doğru zamanda, doğru insan mı? Acaba aradığım kişi mi? Bu acabalar bırakmayacak peşimi.
Mücadelem bitmedi. Aşk yorgunuyum. Aşk vurgunuyum. Aşk yolcusuyum.
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
