Aşk Kitabı Şiiri - Evren Dalgıç

bir zamandı;
yokluğundu yüzüme sürdüğüm.
aylardan eylüldü,
şarkılardan hüzün.
yapraklar yenilemiyordu kendini artık,
karıncalar dönüyorlardı yavaş yavaş yuvalarına.

bir zamandı;
gece sanki yavandı.
acı taşıyordu yollarda kamyonlar;
bir prenses taşıyordu;
bindiğin o otobüs.
yollar kıvrım kıvrım;
dağlar ateşime kıvılcımdı.
sesler donuk;
sabahlar olabildiğince uzaktı.

bir zamandı;
gitmene yüz tutmuştu dakikalar.
kaçırılmıştı en pembe hülyalar.
titreyen ellerde soğuk bir hava,
ve gözlerde donmuş iki damla gözyaşı.
ırak kalmıştı tebessüme açılan her yol;
dertler derya;
bende sandaldım.
sandalım batmıştı...

bir zamandı.
aylardan eylül.
günlerden pazardı.
sanki her tarafı kokun;
alev alev sarmıştı.
soluk bir takvim yaprağıydı baktığım;
ölüm anıma en yakın tanıktı.
hayallerimin yolu kesilmişti;
yıldızlarım kararmıştı.
ve dizgiye alınmış bir kitabın;
aniden yasaklanışıydı.