Aşk' ın Sesi Şiiri - Şerife Gündogdu

Gönülde aşk olunca, hüzün dokur heceler,
Kanatır yüreğini yarısında geceler.

Varlığın çekimine giren ulvi acıdır,
Sineye düşen korun her daim ilacıdır.

Yare giden yolların bitmeyen çilesidir,
Hasretle yanışların inleyen nağmesidir.

Elem dehlizlerinde suskundur, susar diller,
Melek kanatlarında yaprağın döker güller.

Aşksız gelen baharı kuru bir ayaz yakar,
Ruhlardaki fırtına nice kaleler yıkar.

Mansur’u dara çeken, Halil’i oda yakan,
Gözü yaşlı Yakup’u, Eyyüp’ü derde sokan.

Hasretin hüzzamını damıtır en derinden,
Yare gönül verenler hoşnuttur kederinden.

Âşıkların cemâli benzer aya, güneşe,
Aşkı bilmeyenlerin yüreği döner taşa.

Bu uğurda semadan ne yıldızlar dökülür,
Bitmeyen hasretlerde nice canlar sökülür.

Aşkların en büyüğü elbet Allah aşkıdır,
Yarine kavuşanın yeri cennet köşküdür.

Özge pervanelere Hakk’tan teselli düşer,
Susamış gönüllere elbette ki yar düşer.