Aşk' ın Naaşı Şiiri - Cengizhan Gökdemir

Bir kemanın çığlıklarıydı, bakışların.
Boğarken duygularım geceyi içimde,
Dokunmak istemiyorum yüreğine,
Burnumda tütmüyor artık, kokun.

Hangi kader kurtarır ömrümü?
Şimdi yas zamanı solan güllerime,
Musalla taşında yatarlar sensizce,
Kalbimde sokak lambasının öksüzlüğü...

Yanık ekmek gibi kekremsi ve acı,
Hayaline uzanıyor yorgun eller,
Anlatılamayan, uykusuz geceler...
Anlamsız yağmurdan kaçmak çabası.

Artık ceset kadar güneşten umarsız,
Kalpsiz taşlarca, zamandan azade.
Yankılanan ses gibi geçici olduğu yerde,
Ölen aşkın naaşı ki; bu veda zamansız.

Hakikaten kimdi Mecnun, kimdi Leyla?
Unuttum, inan ki kalmadı bende hatıra.
Bakarken, acıtarak akıp giden zamana,
Bu sefer nergisim, bensizlikte kaldı bana.