Aşk'ın Enkazı Şiiri - Seyfullah Ali Koç

—gözlerine mil çekildi sevdanın
âdi hasret nefes kadar közlenmiş
hazin bir yokluğun ilk sancısında yürek
geçmişin ağıtıyla düşleri kanatma...

Zaman;
Yorgun düştüğüm gecenin bilmem kaçı
Durulmayan özlemin tam içindeyim
Batmaya yakın!
Aydınlatmıyor ruhumun dipsiz karanlığını
Elmas gözlü sokak lambaları
Artık matemde yürek yıkık dökük
Hüznümden başlıyorum enkazımı toplamaya
Hayallerim yenik düştü aşk denen çocuğa
Kaç mevsimdir sana hasret dilimde kesik susuşlar
Nereye çevirsem yüzümü sen vuruyor çaresizliğime...
Meçhule doğru yol alıyor artık ömür...

/Biliyorum;
Yalnızlığımın gölgesinde
Hazin bir yokluğun ilk sancısında
Yarım kalmış yakamoz bakışlarına daldığım bir an’ın ertesinde
Köklerini çıkarıp topaktan töresini yerine getirecek sevda.../

Elveda sevgili!
Ne darağacı kaldı yazmadığım nede giyotin
Sürgün bakışlarının esaretindeyim
Çarmıhından doğrulup bakıyorum susan sevgilere
Zincirlerin paslanmış boğazımda...
Artık ölüm türküleri söylüyorum en cesur sesimle
Ve ben artık gidiyorum
Ömrüm sana emanet
Sükûtuma sebep akıttığın son damlayla
Lügatimden düştü bütün kelimeler
Gücü kalmadı artık sözcüklerimin yaşama dair
Ayrılığın can alıcı y/anları mısralarımda
Yargısız infazların kırılan kalem sesiyle
Hasretimi duvarlara çarpıp
Sessizliğin lehçesiyle feryadımı düşerim geceye...
Adın kadar suskunum artık...