Bir tohum gibi ektim yüreğime..
Şarkılarla, sözlerle, şiirlerle besledim.. Büyüttüm..
Meyve bekledim ondan: Mutluluk, huzur meyveleri..
Yalan yok, meyve de verdi aslında..
Kederden, hüzünden başka bir şey değildi verdiği..
Sonra dedim ki: Yok gereği..! Kestim dallarını..
Ben kestikçe, daha gür çıktı,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta