Ask ile Armagan Olmaya Şiiri - Seyfi Karaca

Kendine benzer kentiyle beraber kurulmus dizilmis evler
Sokaklar boyu ister taksi gecsin gecmesin uzun yol yüksek köprü dar sokak
Adini bilip bilmedigin hangi bahar olursa olsun
Dereleri daglari yaz kis hep kucaginda emzirip gezdirdigi toprak su gibi
Icinden kopup gelmisse davet olundugun yerin bir güzeli de sensindir
Bitti sonuncuydu korkusuna kuskusuna
Endisesi kaygisi tasasi cok ve yüklü
Kendinden baska kimsen olmadigi ehvamlarina kapildiklarinla belki
Kirislerden sarkan buzun su damlasina dönüstügüne sevinir isinirsin birden
Burdan sonrasi yok sandigin yanilsamalar alnina serinlik veren rüzgarlarin
Söyler konusur dillerinde yanagina damlayan gözyasiyla eriyen karlara karisirsin
Ve avcuna konan talih kusu sensindir hic bilmedigin kadar herkesten cok
Her yere varabilen sicakliklar siner
Hayalin düsün arzun hissin heyecanin hevesin
Tam da burasidir diyebilecegin huzur dolu kendine güvencin
Her varista emsalsiz sevildigin yollara illere seylere ve kimselere
Hic oldu bittiye getirmeksizin
Alir götürür icine dogan dal yaprak kus körebe ve salincak
Büyür gider bir sonsuzluktur sen yürüdükce ay ve yildizlar
Izi güzergahi olmayan karanligi safak sökümleriyle bezeyip boyayan
Nasil tutkuyla birbirini sen olmasan ben hele hic demeye gündüz ile geceden
Can attigin yere nasil
Hic bilmeden aklinda fikrinde hic yokken seven kim kimdir sevgili
Hic bilmedigine aklin yatip kanin kaynadigi simsicakligin
Aska eren baharlari gibisindir
Nasil cicekler kadar güzelmissin de meger
Sen bile sana hayretler icinden
Öksüz ve sensize koymayip dünyayi sarilir öper
Ask ile armagandan ömrüyün var birtanesi olursun

Subat / 21