Aşk İhaneti Affetmez Şiiri - Erol Ars

gönül
sevmeye görsün
ölüm yüzünü gösterse de
dönmez yolundan
ölsen de ruhun bahdiyardır
sözün en merdi
aşk’a dair olandır
sen unutsan da
aşk unutmaz
unutmak
denizin ölüşüne çığlığıdır martının
ve terkedilişidir bir şehrin
gurur vardır
kibirli ve bir o kadar alçak
an gelir
ölümü hiçlese de sevdan
sinsiliği alabora eder düşüncelerini
ateşle buz arası hallere düşersin
bir yanın yanar
bir yanın donar
yörüngesinden çıkar her şey
tüm dengeler altüst olur
- kargalar yaz`a
leylekler kış`a uçar -
hayatın en olmazlarını yaşarsın
yüreğin gururun ihaneti
kahroluşun zamanın çürüyüşüdür
umudun son ışığı söner
gölgen de terkeder seni
aklına sarılırsın
aklın aklını alır
sendeki sen
her parçan isyandır sana
dönmek istersin
dönemezsin
bahar rengini çoktan dökmüştür
güller solmuş
bülbüller susmuştur
ekmek gibi
su gibi
nefes gibidir sevdan
bilirsin nasıl sevdiğini
ve bilirsin
sevdiğini sensizliğe
seni onsuzluğa nasıl mahkûm ettiğini
ve sen
mucizesini beklersin affın
nice doğumlar geçirir doğa
nice nehirler acılanır
turnalar gelir
turnalar göçer
geceler hep aynıdır
kan ter içinde uyanırsın
cemre düşer
toprak ısınır
su ısınır
sen üşürsün
ıslanmışlığını unutur sokak köpekleri
ve sen hâlâ
sırılsıklamsın
...
yılların ötesinde
bir sevdalı ağlar
kalbi paramparça
bakışları kan revan…
vefasızlığın gelir aklına
çıra gibi tutuşursun
kor olursun
kül olursun
savrulursun
suçluluğun ateşinde erisen de
en okkalısını etsen de küfürün
geçmiş geri gelmez
ne kadar kahredersen et
boşuna
aşk ihaneti affetmez
...
gün batar
karanlık çöker
sevdiğinin sana armağan ettiği
o plâk döner durur belleğinde
"aslanım eller eller
kokuyor güller güller
ne bilsin eller eller
perişan haller ey“
gözlerinin önünden
pınar gibi akar mazi
kalbinin bağı çözülür
ay penceden bakan
yârin yüzüdür